Rustige week

Hallo mensen,

Hier ben ik weer. Om weer verder te gaan waar ik de vorige keer gebleven ben, kwam dus afgelopen zondag weer een groot deel van de familie van Rosa hier eten. Buiten Rosa en mij waren er 7 volwassenen en 6 kinderen. Behoorlijk huishouden zeg maar. De familie van Rosa is ook een gezellige familie. Bijvoorbeeld, omdat ik ''nieuw'' ben in de familie proberen ze er alles aan te doen om het mij ook na de zin te maken. Ik moet ook zeggen dat ik echt het idee heb dat ze mij het gevoel willen geven dat ik deel van de familie uitmaak. We begonnen hier om 14.00 uur met het eten, en het laatste eten werd pas om 16.30 geserveerd, dus voordat iedereen van tafel was, was het al zowat 18.00 uur. Daarnaast werden hier ook de nodige likeuren en pilsjes bij gedronken. En natuurlijk wijn, maar ik kan mezelf er maar niet aan wennen, doe mien maor un pilsje!
De familie probeert mij bij van alles en nog wat te betrekken om het voor mij aangenaam te maken. Elke keer als zij helemaal in een deuk liggen, leggen ze even later uit wat er was verteld/gebeurt was. Natuurlijk worden er veel verhalen van vroeger verteld, maar ja, daar kan ik niet over mee praten. Toch is het dan wel aardig als ze het mij dan proberen uit te leggen. Ook de kinderen zijn erg leuk. De kinderen van Oskar zie ik het meest en vragen constant om te voetballen of verstoppertje te spelen. Natuurlijk is dat wel voor een poosje leuk, maar na een half uurtje is het wel weer mooi geweest. Het communiceren met de kinderen gaat nog wat stroef, maar we begrijpen elkaar wel. Kinderen praten over het algemeen vrij onduidelijk, wat het dus voor mij helemaal onduidelijk maakt. Onderhand hebben de kinderen het er zich al bij neergelegd om mij bepaalde dingen drie keer te moeten uitleggen voordat ik het snap.

De taal opzicht is nog wel te volgen, maar het is soms ook erg lastig. Van de week probeerde ik lijsten van distributiebedrijven te verkrijgen d.m.v. een soort van bonden te bellen die de distributiebedrijven vertegenwoordigen. Dit was echter lastiger dan dat ik had verwacht, want het leek wel of die man die ik aan de telefoon had onderwater was, ik kon er niks van maken. Van alles geprobeerd, van alles gedaan, maar ik had niet wat ik wilde. De man verstond mij niet, en ik verstond hem niet. Dan moet ik er maar op gokken dat hij de volgende keer beter te verstaan is.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het gevoel heb dat de gemiddelde Spanjaard snel praat en, ondanks dat ik constant mensen erop blijf attenderen dat ze het kalm aan moeten doen als ze tegen mij praten, het gewoon blijven doen. De enige die het niet doen zijn de mensen op het werk en waar ik woon, dus dat zijn dan wel de belangrijkste personen waar ik dagelijks mee te maken heb. Ik ben nu geregeld in Portugal geweest en ik heb het idee dat zij zich sneller willen ''aanpassen'' dan Spanjaarden. Ik zeg tegen elk onbekend persoon die ik hier aanspreek dat ik dan Nederlander ben en dat ik de taal nog niet goed spreek. Ondanks dat blijven de Spanjaarden meestal snel praten en proberen de Portugezen zichzelf duidelijk te maken met langzaam praten, iets wat Engelse woorden er tussen en vooral met handen en voeten. De Portugese taal is mooie taal waar je af en toe woorden kunt linken met het Spaans.

Woensdag ben ik na het werk nog maar weer een rondje gaan rijden voor de verandering. Zoals ik ook al in andere verslagen schrijf, ik blijf me over van alles en nog wat verbazen. Bijvoorbeeld elk dorpje of stadje heeft wel een eigen verborgen ''schat'', dus elke dorpje heeft wel iets bijzonders in de zin van oud of gewoon mooi. Ook blijf ik me verbazen over de leegte van het land. Ik had even opgezocht dat Extremadura even groot is als Nederland en maar 1.1 miljoen inwoners heeft. Hoe het aan de Portugese kant zit weet ik niet, maar ik heb het idee dat het ongeveer hetzelfde is.

Voordat ik het in de gaten had, stond het weekend alweer voor de deur. En dan wil ik graag weer een plan maken waar ik overal naar toe zal gaan rijden. Voor vrijdagavond had ik met Sjaak Brouwer afgesproken. Ik ben daar dus heen geweest om weer even plat te praten en een pilsje te drinken. Was weer een fijne avond. Diezelfde avond had Sjaak mij nog wat adressen gegeven van Nederlandse boeren. Ik had voor die volgende dag gepland om richting het noorden te rijden naar een of ander park, maar dit plan had ik toch maar even aangepast. De volgende morgen ben ik richting Evora in Portugal gegaan. Sjaak had mij een stuk of 6 adressen gegeven. Niet dat ik van plan ze alle 6 op dezelfde dag te bezoeken, maar ik had gedacht er twee of drie te bezoeken. Doordat ik een hele groot kaart heb van heel Iberica (Spanje en Portugal dus) heb, kon Sjaak niet helemaal precies intekenen waar de boeren zich bevonden. Op de kaart staan de kleine wegen en dorpjes helaas niet op. Veel boerderijen staan een eindje van de weg af en hebben vaak een lange zandweg/oprit naar de boerderij. Meestal zijn de boerderijen ook niet kortbij de grotere wegen die op mijn kaart staan aangegeven. Ik gokte het er maar op, maar dat was nog niet zo'n heel groot succes. Ik heb meerdere mensen moeten vragen of zij wisten waar ik naar opzoek was. Ondanks mijn gebreke Spaans, kon ik bepaalde woorden uit het Portugees halen en hebben verschillende mensen mij onderweg weer op het goede spoor gezet. Uiteindelijk zat ik op de juiste inrit richting de boerderij van Frans Joseph Elderink.

Ik kom achter huis rijden bij de boerderij. Daar staan 3 mensen binnen in een kamertje. Terwijl ik nog in de auto zit vraag ik: ''Hello..... can I euh'', ''Ja dat mag wel,'' was het directe antwoord. Frans Joseph heeft mij zijn boerderij laten zien en we hebben even gepraat. Hij is een Tukker en komt van oorsprong uit Losser en zit hier al vanaf '98. Omdat hij meestal vanaf zaterdagmiddag weekend houdt, had hij wel tijd voor mij. Nadat ik het bedrijf had gezien werd mij gevraagd of ik wilde blijven eten. Als ik niemand tot last ben dan wil ik dat best. Binnen had ik kennis gemaakt mij zijn Portugese vrouw en 4 kinderen. Zijn vrouw Dulce (ik het goed spel) spreekt ook wel een beetje Nederlands en goed Engels. Was een erg leuke middag. Nadat Frans Joseph nog even naar achteren moest om wat dingen te regelen, werd mij gevraagd of ik s'avonds wilde blijven eten, want dan maakte Frans Joseph meestal zijn specialiteit, namelijk echt pannenkoeken met de enige echt Van Gilse schenksiroop. Wederom was mijn antwoord:'' Zolang ik niemand tot last ben, graag.'' Nee dat was geen probleem, konden we nog even ''kuiern''. Al met al, ik was rond half 2 daar en ik ging om half 11 weer richting Badajoz. Was leuk, weer even plat kunnen praten en weer wat gezien. Familie Elderink, nogmaals bedankt voor de gastvrijheid en tot de volgende keer.

Later die avond toen ik thuis was, ben ik nog even de stad in geweest. Hier ben ik met wat Spanjaarden in contact gekomen en ben ik de hele avond mee uit geweest. Ook dit was weer een geslaagde avond.

Zo zie je maar weer, ik verveel me nog niet. Ook over het weer heb ik nog weinig te klagen. Afgelopen weken was het wat kouder, rond de 10 graden, maar deze week waren er zelfs dagen van 21 graden! Dus dat is wel vol te houden op de tweede helft van november. Wel heb ik voor de kerstdagen en nieuwjaar van de week een ticket geboekt. Dus dan ben ik met de kerst en nieuwjaar mooi thuis.

Tot de volgende keer,
Jeroen