laatste werkweek alweer

Hello,

Hier ben ik weer, en volgende week is mijn laatste werkweek alweer. Zo jammer, ik kan me hier nog wel ff vermaken. Ik denk dat ze het zonder mij langzamerhand wel afkunnen, het word wat relaxter met werken, en soms hebben we iets langere pauzes. Van de week hadde we het wat drukker, dus daarom had ik ff niks van me laten horen. Ook leuk dat er weer wat mensen gereageerd hebben, nooit verwacht dat zelfs familie Van Aalst uit stokkum mijn schrijft haha, heel leuk.

Het gaat dus steeds goed hier met werk, ik schrijf dit bericht nu tussen de middag. Savonds ben ik toch wel vaak weg of wat doen, niet achter de laptop dus. Zaterdag hadden Beli, Stacey en ik bij Cory mijn collega en wat van zijn vrienden een boxwedstrijd gekeken. Het was een van NZ's grootste gevechte sinds jaren, spannend dus, maar na 2 ronden was het alweer gedaan. Snel dus. Ook ben ik met Adrien wezen vissen op alen. Dit doen we bij nachtlicht, dus met een lamp in het water schijnen. Dit doen we in de creek op de boerderij, een snelstromend slootje. Hier zitte aardige jongens van ruim 1 meter en ook zeer dik, 5 kilo is normaal. Dit doen we met een speer, de Maori manier. Die gaat dus door de kop en je hebt hem. De Filepijn lust ze graag, dus hij is ook weer blij deze week.

Ja en met mij en Stacey gaat het natuurlijk ook goed. Zijn ook nog veel bij mekaar en hebben veel plezier. Wordt niet zo leuk als zij ons naar het vliegveld moet brengen, zal wel zwaar worden. Zij had het aangeboden om ons weg te brengen, haar ouders zijn dan weg dus vinden wij het heel aardig dat zij dat wil doen voor ons. Tuurlijk wil zij dat ook wel omdat ze mij wegbrengt en we elkaar voor 1 jaar niet meer zullen zien. Zij wil volgend jaar naar Nederland komen voor een maand of 3 en wil daar op een boerderij werken. Ik hoop dat het kan dat ze dat bij ons in de buurt kan doen, dus welke boer dit leest, ze kan echt alles op de boerderij haha.

Ook heb ik contact gehad met Australie, ik heb Philip de zoon van de familie Hendriksen gisteren aan de telfoon gehad. We zijn daar gelukkig nog hartstikke welkom en ik kijk er ook wel na uit om daar heen te gaan.

Ook gaan we dus over 2 weken rondtrekken. Als het goed is gaan we dit doen met 2 meiden die in het zuiden zitten, dat zijn vrienden van Beli. Ik ken ze niet, maar dat zal wel goed komen. We willen dan dus gewoon rond rijden, en we zien wel waar we terecht komen. We overnachten dan in Backpakkers hotels, dit is vrij goedkoop, maar zonder eten en drinken, dus nog steeds wassen en koken, kheb het nu wel gehad met dat verrekte koken en wassen.

Ook kan ik goed met de buurmeisjes, de meisjes van Adrien. Die zijn 4 en 2. Het is wel grappig als ik en Adrien klaar zijn met werk, dan zit vooral die jongste voor het raam te roepen, niet papa, maar ROON ROON ROON, want Jeroen is toch wel moeilijk om uit te spreken. Waarom ze mij zo leuk vinden weet ik ook niet, maar ja ik ben toch wel een leuke kerel he haha.

Verder met het werk gaat dus ook alles gesmeerd. Ik zit er helemaal in, ken de koeien wel aardig, de klootzakken in ieder geval, want 900 koeien bij nummer kun je niet. Met de kalveren gaat het ook goed, we hebben nog maar een stuk of 50 koeien te gaan die moeten kalveren. Ook beginnen we binnekort met insemineren. Tochtigheid waarnemening wordt hier allemaal gedaan zonder hormonen. De koeien hebben we boven op de staart geverfd, en als een koe heel tochtig is, is die verf er echt af. Dus dan moeten we met het melken telkens in de spiegel boven ons kijken of de verf van de koe af is of niet.

Met de Engelse taal gaat het ook goed. Het gaat al vrij vloeiend, zonder na te denken en zoeken na woorden. Ook vrij moeilijke woorden kan ik doen, ik vroeg Adrien over de bemesting, en dan komen er toch wel moeilijke woorden aan de dag, maar ik snapte het wel. Soms begin je ook gewoon in het engels te denken, nooit gedacht dat ik dat zou doen.

Ik moet weer werken dus ik kap er weer mee. Ik probeer jullie ook deze laatste paar weken nog goed op de hoogte te houden, zal wel niet altijd meevallen als we aan het rondtrekken zijn, maar ik probeer het.

Groeten Jeroen