Driving home for Christmas

Hallo mensen,

Afgelopen twee weken heb ik het kalm aan gedaan. Ik heb twee kleine uitstapjes gemaakt en buiten dat eigenlijk niet heel veel bijzonders.

Vorige week donderdag ben ik met Sjaak en Mirjam Brouwer-Buil mee geweest naar een dag die was georganiseerd voor Nederlandse agrariërs in Portugal. Sjaak had mij dit een tijdje geleden gevraagd of ik zin had om mee te gaan naar deze landbouw dag. Deze dag zouden de thema's scholing en opleidingen voor de landbouw centraal staan. Ook waren er leden van (volgens mij) de Nederlandse ambassade en het Portugese ministerie van landbouw aanwezig. Deze dag waren er zowel lezers uit Portugal als Nederland en dat was ook wel te merken. Er waren twee Nederlandse presentaties, één van de CAH Dronten die kort uitlegde hoe Nederlandse HAS te werk gaat en de ander over hoe jonge ondernemers geholpen kunnen worden door het Nederlandse ministerie. De twee Portugese presentaties waren bizar slecht en ik heb het woord ''probleem'' nog nooit zo vaak in presentaties gehoord. Ik vond het typisch dat het Portugese schoolsysteem vooral problemen heeft, althans, zo werd het door deze mevrouw omschreven. De laatste presentatie was het toppunt, het was me meegevallen dat de presentator zelf niet in slaap was gevallen tijdens zijn eigen presentatie. Was een typisch voorbeeld van ''hoe NIET te presenteren''. Complete sheets vol met tekst voorlezen. Als deze beste man ziek was geweest, dan had ik het ook nog wel kunnen voorlezen én het had ons een half uur gescheeld, het ging namelijk erg langzaam.

Nadat iedereen weer ontwaakt was na de meest saaie presentatie ooit, gingen we eten. Het was erg leuk om veel Nederlanders te zien waarvan je een gedeelte al kent omdat ik er op de bedrijven ben geweest. Het was vooral een gezellige dag en nu heb ik ook een goed beeld over de verschillen tussen het Nederlandse schoolsysteem en het Portugese systeem. Ik denk dat ik blij ben dat ik op een Nederlandse hogeschool zit.

Het weekend daarna belde Oscar mij op of ik die zaterdag mee wilde naar een huisje in de bergen richting het noorden. Aangezien het die zaterdag de hele dag regende, had ik toch geen andere plannen. Dat weekend was Nati met haar collega's in dat huis en dan is het normaal dat zaterdag overdag de rest van de families ook komen. Ik moet eerlijk zeggen dat het niet het meest spectaculaire weekend was, maar het is toch leuk dat ze mij betrekken. Aangezien Nati werkt bij een ministerie die over bosbouw en fauna gaat, heeft zij veel ''linkse hippieachtige'' collega's waar ik wat minder mee heb. Achteraf vroeg Oscar of ik het leuk vond, ik vroeg hem waarom, hij zei:''Ik heb niet zoveel met deze linkse gasten'', dus we zaten zo'n beetje op dezelfde golflengte.

Jammer genoeg konden we die zaterdag het huisje niet uit, want het regende echt hard. Ik had het dorpje graag willen bekijken, want met de auto was dit zowat onmogelijk. Ik heb nog nooit zo'n dorpje gezien, je kon amper met de auto door de straatjes rijden, zo smal. Gelukkig was het huis wel erg groot en mooi, een ''casa rural'' is schijnbaar een erg oud en groot huis. Het deed me denken aan een soort Herenhuis. Nadat we s'avonds weer naar huis gingen, moesten er dit keer twee kinders met mij meerijden. De heenweg had ik er één en omdat Nati nu mee terug ging had ik er nu twee. Heel erg leuk, want 5 minuten na vertrek waren zij al in de zevende hemel. Toch een rare gedachte, want ik rij nu al bijna 2 weken met kinderzitjes in mijn auto...

Het communiceren met de kinderen gaat altijd nog stroef. Ze praten vaak iets onduidelijk en enthousiast waardoor ik er soms niet veel kan verstaan, maar we begrijpen elkaar wel. Ik vind het mooi dat Oscar en Nati mij meevragen, dan heb je ook het gevoel dat je welkom bent.

Afgelopen maandag kreeg ik opeens een grote doos van Rosa in mijn handen geduwd. Een ingepakt pakket dat door de postbode was gebracht. Het is toch wat dat SinterHein en zijn hulppieten van Simmes aan mij gedacht hebben! Was erg leuk om dit hier te ontvangen met allerlei Hollandse belegen en wat cadeautjes en een erg leuke en attente brief. Dankjewel familie Simmes.
Het kon niet op, want de volgende dag deed Sancho, mijn baas, hetzelfde. Dit keer was het geen sinterklaas inpakpapier, maar kerstinpakpapier. Een kerstpakket van Faesal! Hierin zaten allerlei lokale producten uit Extremadura. Ik verhonger hier dus nog niet.

Verder gaat alles prima hier, ook met Rosa. Ze is altijd nog even zorgzaam voor mij en het eten smaakt altijd prima, dus aan alle basisbehoeften ontbreekt het ook nog niet.

Morgen (zaterdag) stap ik in de auto richting Lissabon om mijn vlucht te nemen die naar Eindhoven vertrekt. Dit houdt dus in dat ik tijdens de kerst en oud-en nieuw in Nederland ben. Ik ga 6 januari samen met Wouter terug. Hij is hier dan een weekje, want hij was wel benieuwd wat ik hier zoal doe. Dus mensen, mocht ik je deze aankomende weken niet zien, bij deze, hele fijne kerstdagen en een gezond en voorspoedig 2015 toegewenst!